De moeder moet, naast het verdriet, ook herstellen van haar bevalling dus zal de gynaecoloog bepalen wanneer ze naar huis mag.
Wat bezoek ontvangen betreft tijdens het kraambed, dit is volledig te beslissen door de ouders zelf. Sommige ouders halen er steun uit door bezoek te ontvangen, anderen willen liever alleen gelaten worden. Het is belangrijk dat de ouders de vroedvrouw aangeven wanneer het teveel wordt zodat de vroedvrouw op een vriendelijke manier kenbaar kan maken aan het bezoek dat het genoeg geweest is voor het koppel. Wanneer er andere kinderen in het gezin zijn, kan men vanuit de dienst materiaal voorzien om het verdriet te verwerken. Hoe klein de kinderen ook zijn, ze zien dat er iets gaande is, ze zien het verdriet bij hun mama en papa. Papier en kleurpotloden aanbieden zodat ze ongestoord kunnen tekenen en kleuren over wat ze zien en voelen, prentenboeken aanbieden,….zijn zaken die het wat begrijpelijker kunnen helpen maken voor de kleinsten.
Sommige vrouwen willen snel terug naar hun vertrouwde omgeving omdat ze daar beter hun verdriet kunnen uiten. Maar soms schrikt het naar huis gaan het koppel af. Thuiskomen zonder het langverwachte kind en alle babyspullen terugzien kan veel verdriet veroorzaken. Toch wordt er aangeraden om niet alle spullen weg te doen omdat het goed is om te aanvaarden dat de baby er wel geweest is, ook al wordt dit wel als pijnlijk ervaren. Het stilaan afscheid nemen begint op dit moment meer vorm te krijgen.
Soms kan het gebeuren dat de mama langer in het ziekenhuis moet verblijven door een medische noodzaak. Wanneer dit het geval blijkt te zijn, wordt best aan de vrouw gevraagd of zij op de materniteit wil verblijven of liever op een andere afdeling. Voor sommige vrouwen kan het goed zijn om toch op de materniteit te blijven omdat ze hier dan ook al eens in contact gekomen zijn met vrouwen die wel een levende baby op de wereld gezet hebben. Sommige vrouwen geven aan dat de stap naar de buitenwereld hierdoor gemakkelijker wordt.